Huisdier

Guido wilde zo graag een huisdier maar begreep ook wel dat een hond moeilijk gaat op de boot. Hoewel we best vaak boten met een hond tegenkomen. Kan ik dan geen vis als huisdier nemen? En na enige tijd: Ik wil graag en poes voor mijn verjaardag, verder hoef ik niets. Na enig rondvraagwerk bij andere cruisende kattenliefhebbers besloten we daarmee akkoord te gaan. Maar hoe kom je zomaar aan een kat? Op Grenada ontmoetten we een Nederlandse vrouw die als dierenarts af en toe invalwerk doet in het dierenasielasiel op Carriacou en zij vertelde dolenthousiast over drie schattige kittens die een plekje zochten. Op Carriacou, daar komen we net vandaan! Na een avond heen en weer mailen is het gelukt om de volgende dag een superschattig katertje hier op Grenada te krijgen. Hij kon meeliften met Jeff en Mary van de Echo waarvan we wisten dat ze nog op Carriacou lagen en ook naar Grenada wilden. Hij had zich onderweg goed gedragen en was helemaal niet zeeziek geweest.
Hij is nu een dag aan boord en is geweldig. Hij is heel sociaal en speels en klein als hij is, houdt hij ons allevier flink bezig. Leuk. Foto volgt later...

Carriacou

Het plaatsen van foto's lukt de laatste tijd niet dus die volgen later.
Vanaf de Tobago Cays zijn we vorige week naar Union Island gevaren. Daar leek het wel herfst met regenbuien en harde wind. We hebben wel 40 knopen gemeten. Ons anker hield niet helemaal goed en krabde een meter of wat om daarna achter een touw te blijven haken. De volgende dag konden we trekken wat we wilden, maar kregen het anker er echt niet uit. Dus ben ik in het water gesprongen om te kijken, gelukkig was het water helder, en bleek dat we een enorme ketting die op de bodem lag een aantal meters met het anker hadden opgetild. Nu wisten we wat we moesten doen. We hebben een touw om de ketting gehaald en op de boot belegd, daarna een stukje vooruit gevaren en het anker laten zakken waardoor hij vrij kwam en klaar was Kees. De Amerikanen naast ons hadden alles gevolgd en vertelden later dat ze het superstoer vonden dat ik in het water dook en zo leerzaam voor de kinderen om te zien hoe hun ouders een moeilijke situatie oplossen. Tja, zo had ik het nog niet bekeken.

Nadat het anker eenmaal opgehaald was, volgde een makkelijk tochtje naar Carriacou wat bij Grenada hoort. Hier liggen veel cruisers in de Tyrrel Bay. We zien wat oude en nieuwe bekenden. Vrijdag gingen we met de bus naar de hoofdstad om boodschappen te doen. Vlak voor de steiger zagen we de bus al en onze eerst Hollandse reactie was: helaas, bus gemist. Maar de chauffeur zag ons, stapte uit en vertelde dat hij naar de hoofdstad ging en vroeg of we mee wilden. Ik vroeg of hij geen haast had en natuurlijk had hij dat niet. Maarten en Hugo konden nog rustig het bootje vastmaken en na een mooi ritje in het busje met reggaemuziek op flink volume kwamen we in de stad aan. Bij de groenteboer kwamen we onze Nederlandse buurvrouw tegen. Ze zag dat de bus terug er aankwam, liep even naar buiten, riep 'wait a moment' tegen de chauffeur, kwam terug de winkel in en maakte haar verhaal nog even af voordat ze in de bus stapte. Zij komen hier al meer dan tien jaar en weet hoe het hier werkt. Als je weer naar huis gaat, kun je zelfs met de bus langs de verschillende winkels rijden om je zware tassen op te halen!

Maandag verder naar Grenada waar veel cruisers het seizoen afsluiten en het orkaanseizoen afwachten of even naar huis gaan om vanaf november weer verder te zeilen. Wij willen een week of wat in Grenada blijven, daarna terug naar Curaçao en ook vanaf november weer verder....

Tobago Cays 2

Dit is een schitterend beschermd natuurgebied met vijf onbewoonde eilandjes met enorme riffen. Superhelder water in alle kleuren blauw en turquoise. Als je gaat snorkelen, zie je binnen een paar minuten een schildpad en we hebben ook verschillende roggen gezien.  Omdat we de Sally Lightfoot hier zouden ontmoeten, leek het ons gezellig om hier Guido's verjaardag zaterdag alvast te vieren. Het is leuker de taart met gasten te delen. Voor Guido's verjaardag en omdat onze wegen zich hier voorlopig zullen scheiden, boden Dick en Petra ons een bbq op het strand aan, verzorgd door 'Mandyman'. Dat was heerlijk en super gezellig. Het waait hier wel erg hard. Dat is jammer, anders hadden we met de dinghy nog wat verder naar de riffen kunnen varen.

I.v.m. wat technische problemen, volgen de foto's in de volgende post.

Tobago Cays 2

Dit is een schitterend beschermd natuurgebied met vijf onbewoonde eilandjes met enorme riffen. Superhelder water in alle kleuren blauw en turquoise. Als je gaat snorkelen, zie je binnen een paar minuten een schildpad en we hebben ook verschillende roggen gezien.  Omdat we de Sally Lightfoot hier zouden ontmoeten, leek het ons gezellig om hier Guido's verjaardag zaterdag alvast te vieren. Het is leuker de taart met gasten te delen. Voor Guido's verjaardag en omdat onze wegen zich hier voorlopig zullen scheiden, boden Dick en Petra ons een bbq op het strand aan, verzorgd door 'Mandyman'. Dat was heerlijk en super gezellig. Het waait hier wel erg hard. Dat is jammer, anders hadden we met de dinghy nog wat verder naar de riffen kunnen varen.

I.v.m. wat technische problemen, volgen de foto's in de volgende post.

Canouan

Met halve wind zijn we van Bequia naar Canouan gezeild. Heerlijk tochtje. In Canouan was niet veel te doen, maar we hebben toch brood kunnen kopen. Bij het rotseilandje op de foto hebben we mooi kunnen snorkelen met veel vissen waaronder een gespikkelde haviksrog die er flink eng uitziet. Foto volgt later.

Bequia

Bequia is ons eerste eiland van st Vincent and the Grenadines. We hebben daar een vrij rustig weekje doorgebracht in een grote baai met af en toe enorme windvlagen. Tijdens een borrel op het strand hebben we nog wat nieuw cruisers leren kennen en ons Noors weer wat opgehaald in gesprek met een stel uit Oslo die nieuwsgierig kwamen vragen waarom onze boot een Noorse naam heeft terwijl de Nederlandse vlag erop wappert.
Maarten heeft met de jongens een scheepsmodelbouwer bezocht die heel enthousiast was en hun een vers van de boom gehakt begin van een scheepsromp heeft meegegeven om het zelf te proberen.
De laatste middag kwamen Dick en Petra van de Sally Lightfoot ineens langs die al een nacht in dezelfde baai lagen, maar de baai is zo groot dat we elkaar niet eens hadden gezien. Ze kwamen per toeval langs tijdens een verkenningstochtje met hun dinghy. We spraken af elkaar over twee dagen te ontmoeten in de Tobago Cays.

Vertrek st Lucia

Hier varen we langs de karakteristieke 'Pitons' aan de zuidkant van st Lucia op weg naar Bequia. Twee dagen eerder tijdens het zeeklaar maken van de boot, ontdekten we dat de dinghy weer lekte nadat we hem voor een hoop geld hadden laten repareren. Balen dat hij weer lek was, en balen dat we niet konden vertrekken. De reparatie is opnieuw gedaan wat weer twee dagen in beslag nam, nu maar hopen dat het deze keer wel goed gaat.
De tocht naar Bequia was 70 mijl wat eigenlijk te lang is voor een dagtocht, dus hebben we er een stukje nacht (met volle maan) bij genomen. Donderdagochtend om 03.00 uur haalden we het anker op en rond 18.00 uur waren we er. Een prima tocht, wel met een bui met veel wind en hier en daar wat windstiltes in de luwte van het eiland st Vincent.