Hulptroepen

We kwamen niet veel verder met het kopen van een nieuwe motor want daarvoor moet je bellen met dealers en met onze telefoonkaart van Curaçao kost dat een vermogen.
Nu bleek de vriendin van de oma van de nieuwe vriendjes van de kinderen hier te wonen en zij bood aan ons even naar het winkelcentrum in Cabo Rojo te rijden voor het kopen van een sim-kaartje. Oma had al een extra sandwich meegenomen en lette op de kinderen die op het strand speelden.
Nu duurde het kopen van een sim-kaartje wel erg lang, intussen ook maar even boodschappen gedaan. De klant voor ons verzuchtte dat het kopen van een huis gemakkelijker is... Maar na twee uur wachten en het uitwisselen van wetenswaardigheden met onze nieuwe vriendin was het geregeld.
Ze was die avond gelijk gaan netwerken had al een pickup geregeld om de nieuwe motor waar dan ook op te halen. Nu nog een dealer zien te vinden die geen kerstvakantie heeft.

Zandkastelen

Hugo bouwt aan zijn zandkasteel.

Zelfs Willie bouwt mee.

Guido oefent zijn Engels met Puerto Ricaanse kinderen. Morgen gaan ze voor de derde keer met z'n vieren op het strand spelen.

Kerstdiner: kaasfondue

Kerst in Boquerón

Het wachten op het bestelde onderdeel voor de motor duurde lang. Volgens de winkel had het er allang moeten zijn. Bij een stel Engelse cruisers was een onderdeel naar Japan gestuurd in plaats van Jamaica, dus dat gaf ook niet veel moed. Ook begonnen we te twijfelen of de motor deze investering wel waard was. Toen het uiteindelijk kwam, bleek het de verkeerde te zijn. Maar een nieuwe motor koop je niet zomaar even op kerstavond. We hadden gehoopt al veel meer van Puerto Rico gezien te hebben, maar we moeten nog even geduld hebben. Openbaar vervoer is er niet en alle huurauto's zijn gehuurd door alle Puerto Ricanen uit de States die op familiebezoek zijn.

Maar we houden de moed erin. Vanochtend vroeg heb ik op het strand hardgelopen en daarna een duik in zee genomen, heerlijk. Maarten heeft een wandeling gemaakt en na het ontbijt zijn we naar de Iglesia Catholica gegaan. Heel gezellig met een swingend koortje met gitaren en een levende kerststal (met uitzondering van de dieren en het kindje Jezus). Gelukkig kon Maarten na afloop het een en ander vertalen, vooral de grapjes van de priester.

Vanavond kaasfondue met overheerlijk Puertoricaans brood.

Willie

Kerstsfeer in Puerto Rico

Terug bij het begin

Na Boqueron zijn we noordelijk naar Puerto Real gevaren en vervolgens zuidelijk naar Cabo Rojo waar we motorpech kregen. Omdat we in Boqueron een Yamaha dealer hadden gezien, zijn we daar naartoe terug gevaren. Nu liggen we al een week op een nieuw onderdeel te wachten. Ankeren zonder motor is niet zo leuk als het anker niet houdt, zoals ons deze week overkwam. Op een middag dreven we richting strand en waren al met deel van een romp over de lijn van het zwemgebied heen. Maarten heeft samen met Guido in de dinghy met maar 5 pk de boot 50 meter met heel veel moeite tegen de wind in getrokken waarna we de fok uitgerold hebben en een stuk verderop in de baai ineens een boei zagen liggen waar we de boot aan vast konden maken. Zo liggen we voorlopig veilig.

Overtocht Curaçao - Boqueron, Puerto Rico

De overtocht van Curaçao naar Puerto Rico duurde totaal precies drie etmalen waar we heel tevreden over waren. We zijn flink zwaarder beladen dan normaal en vroegen ons af of we nog wel vooruit zouden komen. Dat viel dus erg mee.
De eerste dag duurde voor mijn gevoel het langst. We vertrokken toen het nog donker was, nadat Maarten nog even snel het toplicht had gerepareerd. Onze buurboot de Elza seinde als groet met hun zoeklicht. Op de steiger bij het Hyatt waar je de open zee op gaat, stond Bernard met een zaklamp en een Nederlandse vlag klaar om ons uit te zwaaien. Daarna begon ik uren te tellen en leek er geen eind aan te komen. Om een uur of 18.00 ging de zon onder en zag ik tegen de nacht op. Ik slaap namelijk niet goed s’nachts aan boord. Ik blijf de hele tijd alert, wat niet handig is als je wilt slapen. Het zelfstuurapparaat haperde steeds waardoor we de hele nacht met de helmstok moesten sturen. Dat was best zwaar, maar voor mij heel goed want ik werd daar zo moe van dat ik beter kon slapen dan ooit tevoren. We wisselden om de twee uur.

De tweede dag verliep een stuk sneller. Soms hadden we veel golven en stampten we behoorlijk en gingen we hard, soms was het iets rustiger. In zo’n rustige periode heb ik een beetje gekookt, bv knakworst met aardappelpuree uit een pakje en een blikje doperwtjes. Niet veel, maar we genoten er erg van. Guido was de tweede dag zeeziek, hij heeft vier keer overgegeven. De rest had er niet zo veel last van. Dat wil zeggen, niet van overgeven, maar katterig ben je altijd wel. Het is heel erg zoeken naar welk soort eten je kunt verdragen en lekker vindt. Brood, waar ik normaal dol op ben, krijg ik niet door mijn keel op zee. Maar soep en andere hartige dingen zijn heerlijk. Ook fruit smaakt goed op zee, liefst zuur en sappig. De watermeloen ging er ook goed in.

De tweede nacht was lekker rustig. Het eerste deel van de nacht was de maan erbij, die ging na een tijdje onder. Er waren ontzettend veel sterren te zien. 

De derde dag ging prima, hoewel Maarten op de preekstoel viel, die vervolgens afbrak. Dat zag er heel eng uit, maar gelukkig ging alles goed. Guido at weer voor twee, en Maarten zag ineens een ‘hele grote vis’ wat een dolfijn bleek te zijn. In totaal waren het er een stuk of drie. Dat is prachtig om te zien hoe ze uit het water springen zo heel dichtbij.  ’s Avonds om een uur of 10 zag ik grote onweerswolken in de verte en hebben het grootzeil gereefd. Tijdens het reven, bleek een blok stuk wat we hebben vervangen. Dat is niet eenvoudig op een slingerend en stampend schip dus al met al waren we daar een uur mee bezig. We besloten koers te veranderen om de bui te omzeilen, maar de wind draaide erg en zo zijn we een hele tijd bezig geweest terwijl we niet echt dichter bij onze bestemming kwamen. Uiteindelijk hebben we de fok gestreken en de motor erbij aangezet en recht op Boqueron afgevaren. Vlak voordat we er waren, kwamen we toch nog in de onweersbui terecht waarbij de regen met bakken neerstortte, maar bij het krieken van de dag werd het droog en liepen we de baai binnen en konden we met gemak ankeren.
De kinderen werden net wakker en samen hebben we een duik genomen en ontbeten, daarna zijn Maarten en ik ons bed ingedoken omdat we die nacht veel in de weer waren geweest. Zodra we voor anker lagen, was het zeeziektegevoel weg en konden we weer volop eten. Zo achteraf lijken de drie dagen best snel gegaan en waren we zeer tevreden dat het goed was gegaan.
Willie.

Het begin

Hallo allemaal,

Wij zijn Maarten, Willie, Hugo en Guido. Na drie jaar wonen en werken op Curaçao is het hoog tijd voor weer eens wat anders.

Twee jaar geleden heeft Maarten onze zeilcatamaran Havkatt III in zijn eentje vanuit Nederland naar Curaçao gevaren. Nu varen we met z'n vieren verder. De bedoeling is een rondje Carieb en daarna zien we wel weer verder.

Op deze weblog zullen we als we in de gelegenheid zijn, verslag doen van onze belevenissen. We vinden het leuk als je een opmerking plaatst of ons af en toe een berichtje stuurt.

Veel leesplezier,

Willie en Hugo.